Bayram içinde bayram

  

ÜMİT ŞİMŞEK 

Dünya bir bayram yeridir ruhlar için.

Onda gözünü açan, bir şenlik bulur.

Kandillerle süslenmiş, çiçeklerle bezenmiş rengârenk bir âleme doğar insan.

Sayısız san’at eserleri bir bir gelip geçer önünden.

Her ânında ve her köşesinde bir ikram bulur dünyanın.

***

Nimetlerin çokluğu, nimetleri örter çoğu zaman.

İkramsız hiçbir ânı geçmeyen insan, bir bayram yerinde olduğunu unutur.

Harikulâdelikler, bir alışkanlık perdesi altında gizlenir.

Kendisini yerin ve göğün en leziz nimetleriyle besleyeni nadiren hatırlar insan.

Aldığı her nefesin ve eline geçen her nimetin Yer ve Gökler Rabbinden bir armağan olduğunu bilse de düşünmez çoğunlukla.

Ve o bilincin zevkini doya doya çıkarmaktan mahrum kalır.

Ama nimetlerin ardı arkası kesilmez.

Kul hatırlamasa da sürer gider ikramlar.

Kul isyan da etse Rabbi onu yine besler.

Kul binlerce defa tövbe edip binlerce defa tövbesini bozsa, Rabbi onu yine kapısından geri çevirmez ve yine nimetlerini onun üstünden eksik etmez.

Bazan darlıkla hatırlattığı olur.

Sonra yine bağışlar nimetlerini.

Verişiyle de, alışıyla da, övgüye kimin lâyık olduğunu gösterir.

***

Âlemlerin Rabbi, bir de bayramlarla hatırlatır nimetlerini.

Bayram içinde bayramlar sunar kullarına.

Çünkü sevindirmek ister onları.

Çünkü O sevindirmeyi sever.

Onun için bir dünya yaratır.

Onun için insanı dünyaya gönderir.

Onun için bir bayram yerini bayramlarla süsler.

Bir hayat boyunca ikramlara boğduğu kullarına önce manevî bayramların sevincini yaşatır bir ay boyunca.

Sonra da onları maddî ve manevî nimetlerinin hepsiyle birden kuşatıverir bir bayram sabahı.

Bir bayramdan çıkarır kullarını, bir başkasına sokar, bir bayram yerinde.

Ve kullar, o günün sabahında hep bir ağızdan övgüler sunar kendilerini bayramlarla sevindirene.

Dünya semâsı, o gün o övgülerle çınlar saatler boyu.

Tekbirler güneşin ardınca dünyayı dolaşır.

Gökler o gün dünyanın bayramını yıldızdan gözlerle seyreder.

Kulların sevinci, o gün bir dünya dolusu övgü olur, öylece yükselir Arşa.