ÜMİT ŞİMŞEK

ÜMİT ŞİMŞEK C emaatlerin siyasete girmesi çeşitli yönlerden değerlendirilebilecek bir konu olmakla birlikte, bizce bunların en önemlisi, cemaatlerin kendilerine bakan yönüdür. Cemaat-siyaset ilişkisinin en büyük zararı bu yönde ortaya çıkmakta ve cemaatlerin kendisini vurmaktadır. Gerçi “Bunu cemaatler düşünsün, bize ne?” diyebilirsiniz; fakat siyasete bulaşan cemaatler bu meseleyi bu yönüyle hiç düşünmedikleri ve düşünmeye niyetli görünmedikleri için, onlar adına düşünmek de, onları hayatın gerçekleriyle yüzleştirmeye çalışmak da yine başkalarına düşüyor. Ancak hemen belirtelim: Bu konuda söylediklerimiz ve söyleyeceklerimiz, siyasete gayr-ı resmî olarak giren cemaatlerle ilgilidir. Siyasete açıktan giren, siyasî hedeflerini ve programını saklamaksızın faaliyette bulunan cemaatler bahsimizin haricindedir. Sözleriyle fiilleri birbirine uyum içinde bulunduğu müddetçe bu yöndeki değerlendirmelerimizi onlara teşmil etmek doğru olmaz. Bizim sözümüz, bizzat ve açıkça bir siyasî teşkilâtlanm

ÜMİT ŞİMŞEK 17 Ağustos depremi, 28 Şubat döneminin en karanlık günlerinde başımıza inen semâvî bir âfet idi. Ancak o günün yönetimi, bu âfeti Kur’ân-ı Kerimin ışığında okumayı yasaklamıştı. Camilerde okunan merkezî hutbeler depremin bütün vebâlini müteahhitlere yüklüyor, radyo ve televizyonlarda boy gösteren bir kısım ilâhiyatçılarımız da Kur’ân’ın semâvî felâketlerle ilgili uyarılarını bütünüyle inşaat sektörüne yönelik ikazlar şeklinde yorumlamak için yarışıyorlardı. Konuyu jeolog-mühendis-müteahhit üçgeninin sınırlarından taşırarak Allah’ın iradesi ile ilişkilendirmeye teşebbüs edenlerin icabına ise günün mahkemeleri bakıyordu. Bugünkü Cuma hutbesini, sanki o günlere tekrar dönmüşüz gibi duygular içinde dinledim. Bir farkla: 28 Şubat hutbesini dinlerken işin nereye varacağını görünce sonunu beklemeden camii terk etmiştim. Bu defa, hüsnüzanla ve “Herhalde konunun maneviyat yönüne de sıra gelir” ümidiyle sonuna kadar bekledim. Ancak bütün kazancım, Kandilli Rasathanesi adına yapılabi