ÜMİT ŞİMŞEK

En’âm sûresinin 6. âyetini okuduğumuz 337. Kur’an Buluşmasının özeti ve video kaydı. Kur’ân-ı Kerimde yer alan kıssaların özeti mahiyetindeki bir âyet, 337. Kur’an Buluşmasının gündemindeydi. 22 Ocak Cumartesi sabahı YouTube’un Erdemli Hayat kanalından canlı olarak yayınlanan Buluşmada En’âm sûresinin şu mealdeki altıncı âyetini okuduk: Görmedi mi onlar, kendilerinden önce nice devirler helâk etmişiz? Üstelik Biz onlara, yeryüzünde size vermediğimiz imkânlar vermiş, üzerlerine gökten bol yağmurlar indirmiş, altlarından ırmaklar akıtmıştık. Sonra onları günahlarıyla helâk ettik; onların ardından da başka nesiller getirdik. Bu âyet, göklerde ve yerdeki apaçık Tevhid delillerine rağmen inkâr ve isyanda direten toplumların âkıbetini apaçık bir şekilde ortaya koyuyor ve muhataplarını onlarla aynı âkıbete düşmemeleri için uyarıyordu. Âyet-i kerime, eriştikleri maddî güç ve imkânlara aldananak peygamberlerine isyan eden toplumların da aslında bu imkânlara Allah’ın lütfu sayesinde kavuştukları

ÜMİT ŞİMŞEK Süs hiçbir zaman eksik olmaz yerin yüzünden. Bazan soyunduğu olur yerin. Fakat o da bir süsleniştir. Ağaçlardan dökülenler, toprağa takı olur. Sonra toprakta da eserleri birer birer kaybolur o ziynetlerin. Çıplak ağaçlar, çıplak toprakla baş başa kalır. Renkler uçar, gider. Artık başka bir rengin ve başka süslerin vaktidir. Çok geçmez. Bu defa bir sadelik içinde süslenir yeryüzü. Gökten inciler yağar. İnciler yerde çiçek açar. Beyaz halılara bembeyaz desenler vurulur. Bir rengin üstüne bin bir nakış işlenir. Dağlar ve ovalar incilerle süslenir. Renkler yoktur bu defa yeryüzünde. Yahut hepsi beyazda birleşmiştir renklerin. Bir baharda bütün renkleri konuşturan, bu defa bir tek renkle bir bahar yaratır. Ve gelecek baharı, nakışlarla bezeli bir yorgan altında saklar. Bugün gökten yağar çiçekler, yarın yerden fışkırır. İkisini de gönderen Odur: Ya bulutların, ya toprağın eliyle. Bugün beyazla süslenir yerler, yarın renk renk çiçeklerle. Boyayan Odur. Renkler ve desenler, yaratt

ÜMİT ŞİMŞEK Bir bahar sabahı uyanmışlardı. Aylarca gülümsediler. Bazan yağmur okşadı yüzlerini. Bazan güneş öpücükler kondurdu yanaklarına. Kucaklarında nice konuklar ağırladılar. Bir yaz böylece geçti. Yorgun düştü çiçekler. Ve uyumak istediler. ••• Bu defa gökte çiçekler açtı. Bulutlarda nakışlar işlendi. Her biri ayrı bir desenle süslenmiş beyaz çiçekler usulca inmeye başladı yeryüzüne. Ve yerde uyuyan çiçeklerin üzerini örttü incitmeden. Donmasınlar diye, onları toprağın sıcaklığıyla baş başa bıraktı. ••• Bem beyaz bir yorgan, dağlardan ovalara doğru serildi. Renkler de çiçekler gibi gözlerden kayboldu. Sadece beyaz kaldı ortada. Bir de güneşin kızıllığı zaman zaman. Yorganın altında mışıl mışıl uyudu çiçekler. Yukarıda olup bitenlerden haberleri bile olmadı. ••• Gün geldi, bir diriliş müjdesi ulaştı uyuyanlara. Bir tebessüm yukarıdan, bir tebessüm aşağıdan, deliverdi karları. Önce güneş gülümsedi semâda. Ona çiçekler cevap verdi. İkisinin arasında dağlar eridi, gitti. ••• Toprak,