ÜMİT ŞİMŞEK

   ÜMİT ŞİMŞEK Ç arşıları “Şeytanın bayrağını diktiği savaş alanı” olarak tarif eden hadis-i şerifin (Müslim, Fedâilü’s-Sahâbe: 100) her zaman ve zemine uygun bir açıklaması olmuştur. Zamanımız ise tefsire ihtiyaç bırakmıyor; yeni bir dinin mâbedleri olarak işlev gören AVM’ler, bu hadis-i şerifi herkesin anlayacağı bir dille bütün âleme açıklıyor. Tüketim tutkusu yeni bir din olarak piyasaya sürülürken, alışveriş bu dinin ritüeli, alışveriş merkezleri de mâbedi olarak daha işin başında açıkça ilân edilmişti. Zamanla bu dinin yükümlülükleri diğer dinlerinkinden çok daha baskın çıktı. Ritüeller insanların neredeyse bütün zamanlarına yayıldı, tüketim tutkusu bir “huzur-u daimî” şeklinde insanların bütün varlığını esareti altına aldı. Bu dinin en gelişmiş mâbedleri olan AVM’ler, göz kamaştıran devâsâ yapılar halinde şehirlerin en mutenâ yerlerinde halen yükselmeye devam ediyor. Gelişen yerleşim merkezlerinde diğer bütün dinlerin mâbedleri cüceleşirken, Tüketim dininin mâbedleri gittikçe da

   ÜMİT ŞİMŞEK Ü beyy b. Kâ’b (r.a.), Resulullahın (s.a.v.) “Kur’ân’ı dört kişiden öğreniniz” [1] buyurarak saydığı isimler arasında yer alan büyük bir âlim Sahabî idi. İlk vahiy kâtibi oydu. Daha Resulullah zamanında iken fetvâ veren bir Sahâbî idi. Resulullah onu “Kur’ân okuyucularının efendisi, Ensârın efendisi” gibi ünvanlarla taltif buyurmuştu. Tefsir ekollerinin dayandığı üç büyük medreseden biri olan Medine medresesinin başında o vardı. Şu hadise de onun ilimdeki müstesna mevkiini bizzat Resulullahın iltifatına müsteniden açıkça göstermektedir: Resulullah (s.a.v.) bir gün Übeyy b. Kâ’b’a “Allah’ın kitabından ezberinde olan âyetlerin en büyüğü hangisidir, biliyor musun?” diye sormuştu. Übeyy (r.a.) önce “Allah ve Resulü daha iyi bilir” diye cevap verdiyse de Resulullah ona tekrar aynı soruyu sorunca “Allahü lâ ilâhe illâ Hüve’l-Hayyü’l-Kayyûm’dur” diye cevap verdi. Resulullah bu cevabı takdir ederek onun göğsünü sıvazladı ve “İlim sana mübarek olsun” buyurdu. [2] *** Resulullahı

     İSMAİL LÜTFİ ÇAKAN   عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: إِنَّ أَسْرَعَ الدُّعَاءِ إِجَابَةً، دَعْوَةُ غَائِبٍ لِغَائِبٍ Abdullah b. Amr b. el-Âs radıyallahu anhümâ 'dan rivayet edildiğine göre Resulullah sallellahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: "En hızlı kabul edilen dua, gâibin gâibe yaptığı duadır." [1] Muhaddis Tirmizî (v. 279),  hadis-i şerifi "   مَا مِنْ دَعوةٍ أسرَعَ إجابَة من دعوةِ غائِبٍ لِغَائِبٍ "Gâibin gâibe yaptığı duadan daha çabuk kabul edilen bir dua yoktur" [2] diye, yine Abdullah b. Amr b. el-Âs radıyallahu anhümâ 'dan nakleder. Ayrıca hadis-i şerif Ebu'd-Derdâ radıyallahu anh 'dan da -sahih bir senedle- إِذَا دَعَا الرَّجُلُ لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ قَالَتْ الْمَلَائِكَةُ آمِينَ وَلَكَ بِمِثْلٍ   " Ki şi din kardeşine gıyabında dua ettiği zaman melekler 'âmin, bir misli de sana olsun' derler " [3] diye rivayet edilmiş